Skip to main content

चाइनिज नयाँ बर्ष

कपिल आचार्य
मलेसिया


यसपाला
साँढेको गुनगान गाउँदै,
साढेको कलालाई आत्मसात गर्दे
हरेक बर्षे रङ्गिने
चाइनिज समुदायको
सबैभन्दा ठुलो पर्व
चाइनिज न्यु इयरलाई
नजिकबाट चियाए

तिहार जस्तै गरी रङ्गेका
कलात्मक दृश्यहरु
थरि थरिका अनुहारमा झल्केका
अदभुत उमङ्गका दृश्यहरु
सबैथरिका रैथानेहरुका माझ
उतिनै लोकप्रिय देखिन्थ्यो,
परैबाट सुर्य बलेझै देखिन्थ्यो।

विदेशी कामदारले भरिएको, मलेसिया
सबैभन्दा जाँगरिला भनिएका, चाइनिज
सबैभन्दा भरपर्दा भनिएका, हामी नेपाली
चाइनीजहरुको कम्पनिमा काम गर्ने
आप्रवासी कामदारको कथा
हरेक बर्षको साँढेको उन्मात सँगै
विश्राम पाउँने गर्छ
केही दिनको लागि भएपनि राहत पाउँछ
सबैले शान्तिको सास फेर्ने मौका पाउँछन्

रेष्टुरेन्ट भनुँ या ब्यापारीको ब्यापार,
गाडि भनु या यात्रीले टिकट काट्ने काउन्टर
चारैतिर दलालीको सलबलाउट देखिन्छ
कोही यात्रीलाई सहयोग गर्ने नाममा,
त, कोही अरुको अनभिज्ञताको
फाइदा उठाउँदै, सबै आ–आफ्नै तालमा
आफनै स्वार्थमा मस्त रहन्छन्।

प्रवासमा,
विदेशीएका सुगन्धित फूलहरु,
रसपान गर्दे अनि गर्ने आसमा
लुकी बसेका आत्माहरु,
विदेशीलाई आफ्नो जीवन सुम्पेर
रित्तिएका हाम्रा खल्तीहरु
पहिला मोज गरेर फूर्सदमा
छाति ठोक्ने नेपाली छातीहरु
त्यसै, त्यसै
मलेसियाको हरियालीमा
दशकौ बिताइरहेछन्।
भोली थाहा छैन्,
कालरात्री नै किन नहोस
जे छ आज नै छ भनि
कोदोको रक्सि, चुरोट र वाइन
मुखका लागि चौरासी ब्यन्जन
बनाइरहेछन् छन्।
लट्टिएका छन्, मात्तिएका छन्
देखावटी भाका पसार्दे
तेर्सिएका छन्
रुप छ, सुगन्ध छैन्
नोकरी छ, पैसा छैन्
साथ छ, भविष्य छैन्
त्यही पनि हरेक सालको नयाँ बर्ष
आप्रवासी कामदारहरुलाई
सुन्तला र बोनसको
बर्षा गराएर जान्छ।
केही पलको लागि हसाएर जान्छ।
सबैका मुहारमा खुशीयाली छरेर जान्छ।

म त मात्र मुक दर्शक
हेर्देछु, ताली पड्काइरहेकोछु
समय अनुकुल आफूलाई परिवर्तन गर्ने खोज्दै
एकै बर्षमा ६–६ वटा नयाँ बर्ष मनाइरहेको छु।
एकै बर्षमा लगातार ६ वटा नयाँ बर्ष मनाइरहेको छु।

~धन्यवाद



यो प्रस्तुती को मु्ल्यांङ्कन गर्नुहोस!:


Comments

Popular posts from this blog

जीवन् एक् सपनाको संसार

पोस्तक श्रेष्ठ मिनियापोलिस, मिन्नेसोटा, संयुक्त राज्य अमेरीका मिनिसोटा राज्य, जाडोको लागि कुख्यात। तापक्रम शुन्य भन्दा पनि तल। हिउँले सेत्ताम्मै, जताततै। शायद अप्रिल को पहिलो हप्ता सम्म पनि यो हिउँ नपग्लिएला। जाडोले गर्दा बाहिर हिंडडुल गर्न पनि सकिन्न। आज बिहानै देखि पानी फुस्फुसाएको छ। दिउंसो हिउं पर्ने सम्भावना । आ! यो हिउं पनि कती पर्न परेको होला! कस्तो ठांउमा जीवन बिताउन पुगिएछ। रन एक्लै भुत्भुताउंछन्। । उनको खास नाम चांहि तोरणप्रसाद हो। तर यहाँ अमेरीकन ले संक्षिप्तिकरण गरिदिएका छन्- रन । सिनिएर अस्सिस्टेड लिभिङ अर्थात नर्सिङ होमको बसोबास। छोरा आफ्नो परिवार सहित कोलोराडोमा। छोरी क्यालिफोर्नियामा। श्रीमतीको यहिं दुई बर्ष पहिले निधन भएपछि रन एक्लै छन्। आफू पनि जीवनको अन्तिम क्षणको प्रतिक्षामा। बिरक्त लाग्दो मौसम, शुनशान कोठा, बेला बेलामा सुसारेहरु आउंछन। औषधी खुवाउन, खाना खुवाउन। रन बेला बेलामा बैठक कोठामा जान्छन्। आफु जस्तै अरु बूढा-बूढीहरुसंग बात मार्न। ह्वील चेयरमा बसेर हिंडडुल गर्न पर्छ। आज किन किन रनलाई बैठक कोठामा जान पनि मन लागेन। टेबलमा छोरीले पठाको क्रिशमशको उपहार पाकेट त्

बिजया दशमी २०७१ साल को हार्दिक मंगलमय शुभकामना !

बिजया दशमी २०७१साल को सुखद उपलक्क्षमा देश तथा बिदेश मा रहनु भयका सम्पूर्ण नेपाली दाजुभाई तथा दिदी बहिनी हरु मा चिरायु र दिर्घायुको कामना टक्राउन चाहन्छु साथै उतर उतर पर्गती को कामना गर्दछु। श्री नव दुर्गा माता को आशीर्बाद, ले हजुर हरुले आटे ताकेको पुगोस, सदा सुखी तथा खुशी हुनुहोस । । बिजया दशमी कै अवसर मा मैले केहि नेपाली सब्द हरुको काचो संयोजन गरेर निम्न हरफ हरु यहा निर पस्केको छु । * * * * * * * * * दशै * * * * * * * * * निरासाले घेरे पनि, आशा त्यसै कहा मरेको छ र पाईला त्यसै हराय पनि, दिशा कहा मोडिएको छ र । नविनतम बिचार हरु, छताछुल्ल आईरहुन यहा जहा जाउँ खुशीयाली, छताछुल्ल छाईरहुन त्यहा ।। एक जोर लुगा हाल्छु, एक छाक खसी खान्छु । धन को गरिवीलाई, एक छिन भए नि पर सार्छु ।। ठुला संग आशीस लिन्छु, सानालाई खुसी दिन्छु । रिन उठाउन साहुँ आए, कुना तिर लुकिदिन्छु । पोहर साल सुस्ताएको मखमलि, यो साल फक्र्याउदछु हजुरलाई बर्ष दिने दशैको, शुभकामना टक्र्याउदछु । जदौं [यो प्रस्तुती कतै पुन प्रकासित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पुर्ण सहमतिमा मात्र प्रकासित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसा

अविवेकी सन्तान

–सीता अर्याल, गोरखा बजार, हाल–विस्कन्सन, अमेरिका न्युयोर्क सहर, अत्यन्त व्यस्त जनजीवन । म बसेको ठाउँबाट देखिने टावरको सानो टुप्पोलाई नियालिरहेको हुन्छु तापनि मलाई अत्यन्त नरमाइलोपनले सताइरहेछ । आफूलाई भाग्यशाली ठान्ने म आज अति दुःखी र अभागी ठानिरहेको छु । मलाई समयले नराम्ररी दुःख दिन तम्सिरहेछ । आफ्नो एक्लो सन्तान बाईस बर्षे छोरोलाई उडाएर ढुङ्गो जस्तै गरुङ्गो मन लिई घर फर्केको थिएँ । उसकी आमालाई सम्झाउन त झन् मलाई हम्मे हम्मे नै परेको थियो । घरमा जम्मा दुई प्राणी मात्र, सन्नाटा छ । छोराको विवाह गरेर बुहारी भित्र्याउने इच्छा हुँदाहुँदै ईन्जिनियरीङमा स्नातकोत्तर गर्न छोरो अमेरिकातर्फ लाग्यो । तुहिएको हाँगो भएकोले चाँडै नै छोराको विवाह गरी जायजन्म हेर्न चाहन्थें। आमाचाहिंको चाहना पनि यही थियो, आफू बलियो हुँदैमा नाती नातिना हुर्काउने । केही समयसम्म दिन दिनै जस्तो फोन हुन्थ्यो । इमेल हुन्थ्यो । कुनै पनि खवर नआएको दिनमा अत्यन्त खल्लो लाग्दथ्यो । नेपालबाटै गर्दा कहिले काँही फोनमा भेटिंदैनथ्यो । काममा या पढाइमा व्यस्त होला जस्तो लाग्दथ्यो । दिन, महिना, वर्षहरू वित्दै गए, समाचार आ