
~ बसन्त मोहन अधिकारी
जसको लागी बाँच्थे मर्थे उहि आज पराई भयो।
उनको बाटो पर्खिबस्दा चितामाथी सुताई भयो।
उनको माया संगालेर मिठो सपना सजाएथेँ
सपना जली आज मेरो दागवती खुवाई भयो।
गाँउमा हल्ला फिजाएर बदनाम गराई छाड्यौं
जिउँदै मारी जलाउँन तिम्रो माया सलाई भयो।
सपना जली देह बल्दाँ हाँस्छौ अरे दुनियाँ माँझ
चोखो जीवन यो नारीको सधैं तिम्रो रजाई भयो।
लिएर दोष, बदनामी मैले मात्र जिउँनु पर्यो
आज जिउँन नसकेर जीवन आगोलाई भयो।
यो प्रस्तुती को मु्ल्यांङ्कन गर्नुहोस!:
4 comments :
I like your this gajal
Wonderful piece.
Keep writing.
thanks
yes
Post a Comment
तपाईको प्रतिकृया प्रकाशन हुन केहि समय लाग्ने छ।