Skip to main content

बात्सल्य प्रेम- शुभ गोकर्ण औँशी ( ह्यापी फादर्स डे) !

आज सन्दिप बाजे तीन र आदी बिस नाघिसकेका छन् । आँखा अलि अलि धमिला भइसकेका छन् , सुन्ने शक्ति अलि अलि कम हुदै गइरहेकोछ । तीन तिर प्वाल परेको मैलो नेपाली भादगाउँले टोपी लगाएका सन्दिप बाजे, आज बिहान सबेरै, ४ वटी छोरी पछि जन्मेको एक्लो छोरा श्रवण संगै बैठक कोठामा बसेका छन् । बिहान को पाठ पूजा भर्खरै मात्र सकेका सन्दिप बाजे प्रसन्न मुद्रा मा देखिन्छन् ।भर्खेरै मात्र सवा बीस(२५) उमेर काटेको उसको छोरा, टेलिभिजनको मा फेसन दुनियाँ कार्यक्रम मा मस्त छ ।

एकैछिनमा बाजेले बाहिर कौसीमा काग देख्छन् र यो काग नै हो भनेर पक्का गर्न लाई छोरा सँग गुनासो राख्छन् : "ए बाबु श्रवण, त्यो कौसीमा बसेको कुन चरो रहेछ ?" श्रवण मन नलागी नलागी जवाफ फर्काउँछ, "काग हो !" , सन्दिप बाजेले राम्रो संग सुन्दैनन् र फेरी पुन प्रश्न राख्छन् , " के भन्यौ , बाबु ? के रहेछ रे ? " छोरा जङ्गी पाराले जवाफ फर्काउँछ " काग हो क्या ! काग !! मैले भर्खर भनेको होइन्! " , सन्दिप बाजेले एकछिनमा फेरी प्रश्न गर्छन् " के रहेछ रे बाबु ?" यो पटक छोराको अनुहारमा रिसको पोको बसिसकेको थियो, उ रिसले चुर्मुरिदै भन्छ, "त्यो काग थियो, काग , काग ..... काग...." , करिब ७ चोटि त काग काग भनेर चिच्यायो होला उ । रिमोट ले हतार हतार टीभीको च्यानल परिवर्तन गर्न व्यस्त हुन्छ उ । फेरि केही छिन पछि सन्दिप बाजेले चौँथो पटक छोरा सँग प्रश्न गर्छन् :" त्यो कुन चरो रहेछ रे बाबु श्रवण ?" , छोरा श्रवण जवाफ फर्काउँछ , "तपाईँले मलाई किन एउटै प्रश्न चार चार पटक सोधेको, मैले हरेक चोटि काग काग - - काग भनेर जवाफ फर्काई सकेको छु , के तपाई काग भन्ने शब्द बुझ्न छाड्नु भयो?" उ फेरी थप्छ :"मर्ने बेलामा यस्तै हुन्छ ।"

एक छिन मा सन्दिप बाजे भित्र पस्छन् र एउटा पुरानो माकुराको जालो लागेको डायरी लिएर बाहिरिन्छन् , जुन उनले आफ्नो छोरा को जन्म पछि दिनानुदिन गर्दै लेखेर भरेका थिए । एक पानामा पल्टाएर छोरा लाई पढ्न दिन्छन् , सन्दिप बाजेले। पाना मा लेखिएको छ :

- मेरो मुटुको टुक्रा श्रवण आज ४ वर्षको भयो, आज उ म सँगै सोफामा बसेको बेलामा बाहिर कौसीमा काग आएर बसेको थियो, मेरो छोरा ले २३ पटक सम्म "बुवा यो के चरा हो" भन्दै सोधेको थियो । मैले उसलाई हरेक पटकको प्रश्न पछि मुई खाँदै काखमा लिँदै , यो काग हो भनेको थिए , उ फेरी खुशी हुन्थ्यो र "बुवा यो के चरा हो?" भनेर पुन प्रश्न गर्थ्यो , यसरी मैले २३ पटक सम्म मेरो सानो छोरालाई कत्ति पनि नरिसाईकन "बाबु यो काग हो" भनेर दोहर्याएको थिए । आज मेरो छोरा सार्है खुसी भएको छ ।

यो पढे पछि छोरा ले मन थाम्नै सकेन र बाबु सँग अँगालो हालेर रुन थाल्यो , अनि माफ माग्यो । सन्दिप बाजे भन्छन् :" धट् लाटो , तिमी त मेरो छोरा हौ , तिमी त बालकै छौ मेरा लागी त , थाह छ तिमी सानो हुँदा तिमीले मेरो मुखमा आएर सुसु गरेको होईन्, म कहिल्यै रिसाईन् , आज त तिमी केवल रूखो मात्र बोल्यौ , यो त मेरा लागी केही पनि होइन, तिमी मेरो मुटुको टुक्रा न हौ । मेरो श्वास नै तिमी त हौ नि ! तिमी हाँसे मेरो हाँसो, तिमी दुखे मेरो आँसु , त्यसैले तिमी कहिल्यै पनि नदुख्नु है ! " यति बाबुले के भनेका थिए, श्रवण भक्कानो छोडेर रुन थाल्छ अनि बाबु छोरा रुदै रुदै आफ्ना बिगत का दिनहरु सम्झेर खुशी हुन्छन् ।

सुन्नेलाई सुनको माला, भन्नेलाई फूलको माला । यो कथा बैकुण्ठ जाला । फेरि भन्ने बेलामा तात्तातै आइजाला ।

प्रस्तुत कथा इन्टरनेट बाट साभार गरिएको हो । यसका लेखक अज्ञात हुनुहुन्छ । सपनासंसार ले केही सम्पादन सहित नेपाली भाषामा अनुवाद गरेको मात्र हो !

यो प्रस्तुती को मु्ल्यांङ्कन गर्नुहोस!:


Comments

  1. Very Heart touching story !

    ReplyDelete
  2. good one baby

    ReplyDelete
  3. There is a saying which says that, “You have to be a parent to understand the love of a parent”, I strongly believe in it but at the same time there are so many times when we take our parents for granted and do not realize along the way the sacrifices and love that they have given to us. It is our duty to think of it and act on it. No matter what kind of life we lived or what kind of environment we were brought up in, believe always that our parents did all that they could maybe even MORE for US. It is not just our duty or responsibility to take care of them and make them happy and proud of us but that is what we live our life for. Don’t you think, the first half of your life you spend doing all that you wanted because you were able to do it as your parents where there? Why can’t you live the second half of your life doing the same thing for THEM? After all they were the one who taught you how to walk by holding your hands, taught you how to write by giving you a pencil.
    A beautiful moral has been depicted in the story. I should say it is very well written. I would be lying if I say it didn’t touch my heart. Keep up the good work!

    ReplyDelete
  4. I totally agree wid u but I dont know what happen to us today why are we ignoring our parents?

    ReplyDelete
  5. A nice one. Thanks alot.That means you are not angry wid me.But also I want to say sorry for my rude behaviour and misunderstanding.

    ReplyDelete
  6. Nice story. Looks like I have to also start writing a diary so that I can show them later!

    ReplyDelete
  7. I wish I could give you the answer to your question. But I will let you know what the major problem that we face these days is.
    Living in US soil, we are moving towards “Individualistic society”, meaning a society where we promote the exercise of one's goals and desires, where self is given much more importance then the society as a whole. Always remember we came from a “Collectivist Society”, where it was considered that “the whole is greater than the sum of its parts.”
    To put all this in simple words, we have become “selfish”, suddenly because of our independence; we think “We” are much more important than anyone else!

    ReplyDelete
  8. yo katha padhera malai mero daddy ko yad ayo. Mero daddy le pani same yei kura bhanisin thiyo. Good one.

    ReplyDelete

Post a Comment

तपाईको प्रतिकृया प्रकाशन हुन केहि समय लाग्ने छ।

Popular posts from this blog

जीवन् एक् सपनाको संसार

पोस्तक श्रेष्ठ मिनियापोलिस, मिन्नेसोटा, संयुक्त राज्य अमेरीका मिनिसोटा राज्य, जाडोको लागि कुख्यात। तापक्रम शुन्य भन्दा पनि तल। हिउँले सेत्ताम्मै, जताततै। शायद अप्रिल को पहिलो हप्ता सम्म पनि यो हिउँ नपग्लिएला। जाडोले गर्दा बाहिर हिंडडुल गर्न पनि सकिन्न। आज बिहानै देखि पानी फुस्फुसाएको छ। दिउंसो हिउं पर्ने सम्भावना । आ! यो हिउं पनि कती पर्न परेको होला! कस्तो ठांउमा जीवन बिताउन पुगिएछ। रन एक्लै भुत्भुताउंछन्। । उनको खास नाम चांहि तोरणप्रसाद हो। तर यहाँ अमेरीकन ले संक्षिप्तिकरण गरिदिएका छन्- रन । सिनिएर अस्सिस्टेड लिभिङ अर्थात नर्सिङ होमको बसोबास। छोरा आफ्नो परिवार सहित कोलोराडोमा। छोरी क्यालिफोर्नियामा। श्रीमतीको यहिं दुई बर्ष पहिले निधन भएपछि रन एक्लै छन्। आफू पनि जीवनको अन्तिम क्षणको प्रतिक्षामा। बिरक्त लाग्दो मौसम, शुनशान कोठा, बेला बेलामा सुसारेहरु आउंछन। औषधी खुवाउन, खाना खुवाउन। रन बेला बेलामा बैठक कोठामा जान्छन्। आफु जस्तै अरु बूढा-बूढीहरुसंग बात मार्न। ह्वील चेयरमा बसेर हिंडडुल गर्न पर्छ। आज किन किन रनलाई बैठक कोठामा जान पनि मन लागेन। टेबलमा छोरीले पठाको क्रिशमशको उपहार पाकेट त्

बिजया दशमी २०७१ साल को हार्दिक मंगलमय शुभकामना !

बिजया दशमी २०७१साल को सुखद उपलक्क्षमा देश तथा बिदेश मा रहनु भयका सम्पूर्ण नेपाली दाजुभाई तथा दिदी बहिनी हरु मा चिरायु र दिर्घायुको कामना टक्राउन चाहन्छु साथै उतर उतर पर्गती को कामना गर्दछु। श्री नव दुर्गा माता को आशीर्बाद, ले हजुर हरुले आटे ताकेको पुगोस, सदा सुखी तथा खुशी हुनुहोस । । बिजया दशमी कै अवसर मा मैले केहि नेपाली सब्द हरुको काचो संयोजन गरेर निम्न हरफ हरु यहा निर पस्केको छु । * * * * * * * * * दशै * * * * * * * * * निरासाले घेरे पनि, आशा त्यसै कहा मरेको छ र पाईला त्यसै हराय पनि, दिशा कहा मोडिएको छ र । नविनतम बिचार हरु, छताछुल्ल आईरहुन यहा जहा जाउँ खुशीयाली, छताछुल्ल छाईरहुन त्यहा ।। एक जोर लुगा हाल्छु, एक छाक खसी खान्छु । धन को गरिवीलाई, एक छिन भए नि पर सार्छु ।। ठुला संग आशीस लिन्छु, सानालाई खुसी दिन्छु । रिन उठाउन साहुँ आए, कुना तिर लुकिदिन्छु । पोहर साल सुस्ताएको मखमलि, यो साल फक्र्याउदछु हजुरलाई बर्ष दिने दशैको, शुभकामना टक्र्याउदछु । जदौं [यो प्रस्तुती कतै पुन प्रकासित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पुर्ण सहमतिमा मात्र प्रकासित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसा

शुभ-कामना नव दाम्पत्य जीवनको

यहि मिती २१ फेब्रवरी २००९ का दिन, अमेरीकाको नेब्रास्का राज्य को ओमाहा सहरमा , साथी रचना भट्टराई तथा साथी प्रवेश घिमीरे बिच भएको शुभ बिबाहको उपलक्षमा उत्तरोत्तर प्रगतीको हार्दिक मंगलमय शुँभभकामना टक्र्याउदछु । तपाई हरुको नया जीवन अनि नौंलो यात्रा सफल रहोस् । खुशीँ नै खुशीको पाईला हरु लम्किउन् । तपाईहरुको यो एैतिहासिक क्षणमा, आँफु पनि पात्र बन्न पाउदा निकै नै खुशीँ लागेको छ । तपाईहरुको दाम्पत्य जीवनले सफलता को शीखर चुम्न सफल होस् । तपाईहरुको अनुमति बिनानै केहि घत लाग्दा भिडियो दृष्य हरु तल पस्केको छु । परदेश को वसाँई होस या स्वदेशको , एउटी नेपाली नारीलाई सिन्दुरको महत्व त्यती नै हुन्छ । एउटी हिन्दु नारीले आफ्नो पतीको दिर्घायु जीवन को लागी लगाउछन्। सिन्दुरले माया प्रेम र सक्ति लाई जनाउछ् । हिन्दु शास्त्र अनुसार , लोग्नेले निधारमा सिन्दुर हालेर आफ्नो पत्नीलाई सुरक्षा को बन्धनमा राखेपछि यदि कोही पराईले पत्नी को हानि गर्न खोजेमा उक्त पराईको रगत उम्लेर उ आफै मर्छ रे । Rachan wedding..... from sapana sansar on Vimeo . आमा को लागी छोरा छोरी भनेको त मुटु को टुक्रा नै त हो नि । आमा भनेको के हो