Skip to main content

नव बर्षको शुभ-कामना




- मधुप खतिवडा,
दक्षिण कोरिया

हिजो राती होइन मैले के देखे सपनी
ब्युझिएर उठदा खेर चकित भएँ मैं पनि
लौ सुनाउछु म तिमीलाई जे देखे मैले नि
के यस्तो सपनी जस्तै, हुन्छ होला बिपनी ?

देखें मैले कारखाना हजारौ कामदारले भराभर
यस्ता कारखानाहरु रहेछन अनगिन्ति देशभर
बनाउदा रहेछन यसमा यिनीहरुले खाद्यान्न कपडा थरिथरि
प्रयोग गर्दा रहेछन यिनीहरुले स्वदेशी उपज सधैँ भरि

देखिन मैले कुनै बन्द न देखे कुनै हड्ताल
गरीखाने नेपालमा रहेछन सबै समृद्ध र खुशहाल
त्यसबेला देखे मैले नेपाली परिश्रमी हाथका काम
कालिगडी यति निपुर्ण चकित बनेछ लोक तमाम

देखें मैले फाँटहरुमा लहलहाएका अन्न बाली
छाए रहेछ कृषकका मनमा एउटा नौलो खुशीआली
पाएको रहेछ हरेक बालकले आफ्नो पुस्तक पढ्न
अवसर रहेछ हरेक नारीलाई पुरुषसंगै अगाडी बढ्न

रहेछन् हजारौ युवा आफ्नो काममा तल्लिन
काम पाएछन, अनि गरेछन, छैन कोहि मलिन
देख्नसक्छु म यिनका मुहारमा हौसला औ आँट
सकिएछ मुलुकमा चोरी बेइमानी अनि ढाट

अनि देखें मैले व्यापारीले त्यागेछन् क्षणीक लाभ
बुझेछन तिनीले पनि विकासको दीर्घकालिन प्रभाव
सच्चा बनेछन् ,लगानी गरेछन्, बेचेनछन् आफ्नो इमान
अनि संभालेछन् तिनीहरुले नै आर्थिक क्रान्तिको कमान

फर्किएछन् सबै बिदेशिएका हाम्रा दाजुभाई
ल्याएछन् सिकेका शिप सबै हामीलाई बाढ्नलाई
लत्याछन् सबै बिदेशका माया मोह अनि विलास
पाएछन् यहाँ हरेक पथमा आफ्नोपनको आभास

अवाक भए म जब देखें सरकारी कर्मचारी देशभर
अव्वल काम गरेका छन् भइ निर्धक्क र निडर
पुष माघको घाम पनि छक्क पर्दो रहेछ देखेर
सबै चुस्त अति ब्यस्त फुर्सद छैन पलभर

भाषणमा सुने मैले शिक्षा स्वास्थ र रोजगार
अब रहेनछ कहिँ यिनमा राजनीतिको बिकार
नेताहरुका भेटघाटमा विकास बनेछ सवाल
भेटेछौँ हामीले पनि केही योग्य कुमाल

सहयोग आएछन्, हामीलाई पत्यायेछन् , बुझेछन् हाम्रो संकल्प
हठी हामी नेपालीको रहेन+छ अरु केही बिकल्प
बाटा बनेछन् , रेल गुडेछन्, भएछन् जीवन सुगम
पहाडका कन्दरा अनि तराईका ग्राम, केही रहेन दुर्गम

यसो भित्ता तिर पात्रो हेर्दा, म त परे चकित
सरद ऋतु जनवरी महिना, साल रहेछ सन् बिस बिस
दश बर्ष बाँकी रहेछ, काम जति थाती रहेछ
मेरो सपनी पुरा गर्न, अठोट गर्न बाँकी रहेछ
यसै बर्षदेखि गरौँ आ-आफ्नो कामको सामना
नयाँ बर्ष २०१० को छ सबैलाई मेरो शुभ-कामना !!!

- मधुप खतिवडा [यो प्रस्तुति कतै पुन प्रकाशित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पूर्ण सहमतिमा मात्र प्रकाशित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसार ]

Comments

  1. A good one... Keep it up..
    Happy new year 2010

    ReplyDelete
  2. कविता निक्कै दामी लाग्यो ...आशा गरौ सपना बिपना बनेर आओस .

    ReplyDelete
  3. कविता निक्कै दामी लाग्यो ...आशा गरौ सपना बिपना बनेर आओस .

    ReplyDelete

Post a Comment

तपाईको प्रतिकृया प्रकाशन हुन केहि समय लाग्ने छ।

Popular posts from this blog

जीवन् एक् सपनाको संसार

पोस्तक श्रेष्ठ मिनियापोलिस, मिन्नेसोटा, संयुक्त राज्य अमेरीका मिनिसोटा राज्य, जाडोको लागि कुख्यात। तापक्रम शुन्य भन्दा पनि तल। हिउँले सेत्ताम्मै, जताततै। शायद अप्रिल को पहिलो हप्ता सम्म पनि यो हिउँ नपग्लिएला। जाडोले गर्दा बाहिर हिंडडुल गर्न पनि सकिन्न। आज बिहानै देखि पानी फुस्फुसाएको छ। दिउंसो हिउं पर्ने सम्भावना । आ! यो हिउं पनि कती पर्न परेको होला! कस्तो ठांउमा जीवन बिताउन पुगिएछ। रन एक्लै भुत्भुताउंछन्। । उनको खास नाम चांहि तोरणप्रसाद हो। तर यहाँ अमेरीकन ले संक्षिप्तिकरण गरिदिएका छन्- रन । सिनिएर अस्सिस्टेड लिभिङ अर्थात नर्सिङ होमको बसोबास। छोरा आफ्नो परिवार सहित कोलोराडोमा। छोरी क्यालिफोर्नियामा। श्रीमतीको यहिं दुई बर्ष पहिले निधन भएपछि रन एक्लै छन्। आफू पनि जीवनको अन्तिम क्षणको प्रतिक्षामा। बिरक्त लाग्दो मौसम, शुनशान कोठा, बेला बेलामा सुसारेहरु आउंछन। औषधी खुवाउन, खाना खुवाउन। रन बेला बेलामा बैठक कोठामा जान्छन्। आफु जस्तै अरु बूढा-बूढीहरुसंग बात मार्न। ह्वील चेयरमा बसेर हिंडडुल गर्न पर्छ। आज किन किन रनलाई बैठक कोठामा जान पनि मन लागेन। टेबलमा छोरीले पठाको क्रिशमशको उपहार पाकेट त्

बिजया दशमी २०७१ साल को हार्दिक मंगलमय शुभकामना !

बिजया दशमी २०७१साल को सुखद उपलक्क्षमा देश तथा बिदेश मा रहनु भयका सम्पूर्ण नेपाली दाजुभाई तथा दिदी बहिनी हरु मा चिरायु र दिर्घायुको कामना टक्राउन चाहन्छु साथै उतर उतर पर्गती को कामना गर्दछु। श्री नव दुर्गा माता को आशीर्बाद, ले हजुर हरुले आटे ताकेको पुगोस, सदा सुखी तथा खुशी हुनुहोस । । बिजया दशमी कै अवसर मा मैले केहि नेपाली सब्द हरुको काचो संयोजन गरेर निम्न हरफ हरु यहा निर पस्केको छु । * * * * * * * * * दशै * * * * * * * * * निरासाले घेरे पनि, आशा त्यसै कहा मरेको छ र पाईला त्यसै हराय पनि, दिशा कहा मोडिएको छ र । नविनतम बिचार हरु, छताछुल्ल आईरहुन यहा जहा जाउँ खुशीयाली, छताछुल्ल छाईरहुन त्यहा ।। एक जोर लुगा हाल्छु, एक छाक खसी खान्छु । धन को गरिवीलाई, एक छिन भए नि पर सार्छु ।। ठुला संग आशीस लिन्छु, सानालाई खुसी दिन्छु । रिन उठाउन साहुँ आए, कुना तिर लुकिदिन्छु । पोहर साल सुस्ताएको मखमलि, यो साल फक्र्याउदछु हजुरलाई बर्ष दिने दशैको, शुभकामना टक्र्याउदछु । जदौं [यो प्रस्तुती कतै पुन प्रकासित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पुर्ण सहमतिमा मात्र प्रकासित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसा

अविवेकी सन्तान

–सीता अर्याल, गोरखा बजार, हाल–विस्कन्सन, अमेरिका न्युयोर्क सहर, अत्यन्त व्यस्त जनजीवन । म बसेको ठाउँबाट देखिने टावरको सानो टुप्पोलाई नियालिरहेको हुन्छु तापनि मलाई अत्यन्त नरमाइलोपनले सताइरहेछ । आफूलाई भाग्यशाली ठान्ने म आज अति दुःखी र अभागी ठानिरहेको छु । मलाई समयले नराम्ररी दुःख दिन तम्सिरहेछ । आफ्नो एक्लो सन्तान बाईस बर्षे छोरोलाई उडाएर ढुङ्गो जस्तै गरुङ्गो मन लिई घर फर्केको थिएँ । उसकी आमालाई सम्झाउन त झन् मलाई हम्मे हम्मे नै परेको थियो । घरमा जम्मा दुई प्राणी मात्र, सन्नाटा छ । छोराको विवाह गरेर बुहारी भित्र्याउने इच्छा हुँदाहुँदै ईन्जिनियरीङमा स्नातकोत्तर गर्न छोरो अमेरिकातर्फ लाग्यो । तुहिएको हाँगो भएकोले चाँडै नै छोराको विवाह गरी जायजन्म हेर्न चाहन्थें। आमाचाहिंको चाहना पनि यही थियो, आफू बलियो हुँदैमा नाती नातिना हुर्काउने । केही समयसम्म दिन दिनै जस्तो फोन हुन्थ्यो । इमेल हुन्थ्यो । कुनै पनि खवर नआएको दिनमा अत्यन्त खल्लो लाग्दथ्यो । नेपालबाटै गर्दा कहिले काँही फोनमा भेटिंदैनथ्यो । काममा या पढाइमा व्यस्त होला जस्तो लाग्दथ्यो । दिन, महिना, वर्षहरू वित्दै गए, समाचार आ