दुई कथा !

१. कुनै पनि संवन्ध मा आफ्नो सत प्रतिसत दिनुहोस् :
कुनै समयमा रश्मी र बिशाल नाम गरेको दुई सार्है मिल्दा जुल्दा बच्चा बच्ची थिए । एक दिन को कुरा हो बिशाल संग उस्को बाबाले किनिदिनुभएको सार्है राम्रा गुच्चा हरु थियो र रश्मी संग उस्को बाबाले दिएका केहि मिठाई हरु थियो । उनिहरु एक आपसमा आफुँ संग भएको सबै मिठाई र गुच्चा हरु साट्ने बिचार गरे र त्यहि अनुसार दुबैजनाले सहमती पनि जनाए ।
बिशाल अलिकति चलाख थियो, उस्ले आफुँसंग भएका केहि राम्रा गुच्चा हरु रश्मीले थाह नपाउने गरि लुकायो र बाकीँ गुच्चा हरु रश्मी संग भएका मिठाई हरु संग साट्यो तर रश्मीले भने आफुँ संग भएको सबै मिठाई बिशाललाई दिई र दुबै जना आ_आफ्ना घर गए ।
बेलुकी साझपरिसकेको थियो । खाना खाई वरी दुबैको आफ्नो आफ्नो घरमा सुत्ने बेला भैसकेको थियो । बिशाललाई मिठाई सार्है मिठोलाग्यो। उस्ले अव सोच्न थाल्यो जसरी मैले राम्रा राम्रा गुच्चा लुकाए त्यसैगरी रश्मीले पनि राम्रा मिठा मिठाई लुकाई होली । ती मिठाई कस्ता थिए होलान , उ यस्तै सोच्दा सोच्दै अनिदै रात कटायो, उता रश्मी रात भरी केहि पनि नसोचि मस्त निदाई !

शिक्षा : यति तपाई कुनै पनि संवन्ध मा १०० प्रतिसत दिनहुन्न भने तपाईलाई जहिले पनि अर्को ब्यक्तिले आफुँलाई १०० प्रतिसत नदियको भान हुन्छ । यो जस्तो सुकै संवन्धमा पनि लागु हुन्छ जस्तै माया_प्रेम वा नियोक्ता-कर्मचारी(employer-employee)। त्यसैले तपाई जहिले पनि आफुँले गर्ने कार्यमा सत प्रतिसत दिनुहोस र सान्त संग सुत्नुहोस्

२. सच्चा माया !

एक समयमा एक नेत्र बिहीन युवती थिईन, जो आफैलाई नेत्र बिहीन भयको मा घृणा गर्थिन । उनले सबैलाई घृणा गर्थिन, सिवाय उनको प्रेमी, आकाश , जो उनलाई सार्हे माया गर्दथ्यो । आकाश आफ्नो प्रेमीका को लागि जहा, जहिले पनि उपस्थित भईदिन्थ्यो । ती युवतीले को एउटै मात्र चाहाना , आफ्नो आखाँ को ज्वति फिर्ता ल्याएर आफ्नो प्रेमी आकास संग सुखी जीवन विताउने थियो ।

एक दिन कुनै एक महामानव ले उनलाई आफ्नो आखाँ दान गरेछ, त्यस पछि उनले आफ्नो प्रेमी लाई पनि पहिलो चोटी देख्न सकिछन , तर दुर्भाग्य ! उनको प्रेमी ,आकास , पनि त नेत्र बिहीन नै रहेछ । त्यस को केहि दिन पछि आकाशले आफ्नो प्रेमिका लाई बिहे को प्रस्ताव राख्दै भन्यो ” प्रिय ! अव त तिमीले तिम्रो आँखा बाट संसार चिहाउन सक्छौं , के तिमी अव म संग विहे गर्छौ ? ” । प्रस्न पुरा हुन नपाउदै ती युवती ले बिहे को प्रस्ताब अस्वीकार गरिन् र उल्टो आफ्नो नया प्रेमीको बारेमा जानकारी गराईन ।
बिचरा आकास, यउटा सपनासंसार सजाई सकेको थियो , नया भविष्य कल्पेको थियो ।उ आफैसंग हार्छ , आज । आखा वाट अविरल अस्त्रुधारा बगाउदै उ विदा हुन्छ त्यहा बाट। उ एउटा नया ठाउँमा नया पहिचान सहित बसाई सर्छ । १ महिना पछि तिनै महिला को हातमा आकास को चिठ्ठी पर्छ । चिठ्ठी मा लेखिएको थियो,
“प्रिय,

म तिमीलाई सधै माया गर्छु । तिमीले मलाई माया नगरे पनि कृपया मेरो आखाँ को ख्याल गर है ।
उहि आकास ! “

शिक्षा : तपाईले आफ्नो बिगत कहिल्यै पनि भुल्न हुदैन । आज तपाई एउटा निर्दयी सब्द बोल्नु भन्दा पहिला कसैलाई सम्झनुहोस् जो बोल्न सक्दैन । तपाई कुना पनि खाना को शिकायत गर्न भन्दा पहिले कसैलाई संझनुहोस जो खान नपाएर मृत्यु अंगालेको छ । तपाई आफ्नो श्रीमान वा श्रीमती को सिकयत गर्नु अगाडि कसैलाई संझनुहोस जो जीवन भर एक्लै आफ्नो जीवन गुजारिरहेको छ । तपाई आफ्नो जीवनको सिकायत छ भने कसैला संझनुहोस, जो अकालमा मृत्यु अंगालेको छ । तपाईलाई आफ्नो बच्चाबच्चीको सिकायत छ भने कसैलाई संझनुहोस जस्को कोख रित्तो छ र उनीहरु आजीवन आमा वा वावा बन्न सक्दैनन् । तपाई आफ्नो घर को सिकायत छ भने ती सडक पेटि लाई नै आफ्नो घर सम्झेर दिन रात , घाम पनि , हावा झरी बिताउने हरु लाई संझनुहोस । यदि तपाईलाई आफ्नो नोकरीको सिकायत छ भने कसैलाई संझनुहोस जो बेरोजगारी छ र रोजगारी को आसमा भौतारीरहन्छ ।

जीवन एउटा उपहार हो,जिउनुहोस ,सक्दो आनंद लिनुहोस , यो एउटा उत्सब हो र यस्लाई पुरा गर्नुहोस् ।

सुन्नेलाई सुनको माला, भन्नेलाई फूलको माला । यो कथा बैकुण्ठ जाला । फेरि भन्ने बेलामा तात्तातै आइजाला ।

[यो प्रस्तुती कतै पुन प्रकासित गर्नु परेमा स्रोत खुलाएर वा लेखकको पुर्ण सहमतिमा मात्र प्रकासित गर्नुहुन अनुरोध छ । -सपनासंसार ]